Centrum Kultury i Promocji w Brzeźnicy

dzięki uprzejmości Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie

ma przyjemność zaprosić Państwa do obejrzenia wystawy

„Oskarżona: Wiera Gran”

Prezentowane plansze powstały z inicjatywy Wydawnictwa Literackiego i towarzyszyły promocji głośnej książki Agaty Tuszyńskiej
pt. "Oskarżona: Wiera Gran",
która ukazała się w 2010 r.

Unikatowe materiały fotograficzne zdobiące plansze pochodzą
przede wszystkim z Archiwum Emigracji Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu.
W gablotach znajdują się wybrane artykuły prasowe
poświęcone bohaterce wystawy,
wywiady z autorką książki oraz recenzje.

Wystawa prezentowana jest w Klubie Kultury CKiP w Brzeźnicy
od 8-30 kwietnia 2013r.
od poniedziałku do piątku
w godz. od 8.00 do 20.00

Zapraszamy do obejrzenia pięknych zdjęć i zapoznania się z komentarzami.

Wiera Gran, właściwie Weronika Grynberg (ur. 20 kwietnia 1916 w Rosji, zm. 19 listopada 2007 w Paryżu) – polska piosenkarka, aktorka kabaretowa i filmowa. Artystka światowego formatu. Niezwykle utalentowana, obdarzona głębokim głosem, występowała m. in. z Edith Piaf, Charles’em Aznavourem, Jacques’em Brelem w najsłynniejszych salach koncertowych świata. Była również niezwykłą kobietą – piękną, pełną pasji i życia. Używała pseudonimów Sylvia Green, Wiera Green na płytach firmy Syrena Electro oraz Mariol na płytach Melodja Electro, po wyjeździe do Francji znana była jako Vera Gran.

Wiera Gran była jedną z największych gwiazd międzywojennej Polski.

Jej kariera zaczęła się od przypadku. Mając nogę w gipsie i siedząc za kulisami Paradisu zaczęła śpiewać. Zauważyli to koledzy muzycy i namówili ją do śpiewu dla publiczności. Początkowo śpiewała za kurtyną. Po zdjęciu gipsu z nogi pierwszą piosenką, jaką zaśpiewała publicznie, było „Tango Brazylijskie” w Paradisie na Nowym Świecie w Warszawie 1 lutego 1934. Zaczęła nagrywać dla firmy Syrena Electro w 1934.

Jej wspaniałą karierę przerwał wybuch II wojny światowej. W getcie zarabiała na życie śpiewem. W pięciopokojowym mieszkaniu założyła wraz z kuzynką Alą Gołąb-Grynberg sierociniec przy ul. Nowolipki 12 nazywany Izba Zatrzymań. W 1941 zorganizowała specjalne koncerty, z których dochód był przeznaczony na utrzymanie tego miejsca. W sierocińcu przebywało do setki dzieci. Za tę pracę dostała puderniczkę od żony Czerniakowa z plakietką Wierze Gran – Dzieci Ulicy z Izb Zatrzymań przy III rejonie S.P. – styczeń 1942. Na Wierę Gran padł jednak cień – przez większość swojego życia zaszczuwana, walczyła z oskarżeniami o kolaborację z Gestapo. Pomimo dwukrotnego uniewinnienia w warszawskim procesie Centralnego Komitetu Żydów Polskich, jej kariera została gwałtownie przerwana i opuściła Polskę w 1950 roku.